Mugnàgh...nuiuš?

 

Incó dòpdišnà, primå då åndà åvånti å trådüv dål nòs diålåt i påròl chi cuménciån pår "G", ùmå discüs un pò sürå lå påròlå "gnàgå", ch'lå vurìs dì unå pårsónå ch'lå siguìtå  låmintàs e, dóncå, tårméntå nuiùšå. Di vòlt, dišùmå åncåsì: "Che mugnàgå!...". Già, må sich'ål gh'éntrå lå "mugnàgå", lå piåntå ò ål sò früt, cun lå nuiušità? Sårà miå che "gnàgå" lå vénå invéci dål vèrs dål gåt quånd ås låméntå, dål sò nuiuš "gnào...gnào!..."? Gh'è un quàidün che 'l vö das 'l sò pårér?

Versión in itåliån:

Oggi pomeriggio, prima di andare avanti a tradurre dal nostro

dialetto le parole che cominciano per "G", abbiamo discusso un po' sulla parola "gnàgå", che vorrebbe dire una persona che continua a lamentarsi e, dunque, assai noiosa. A volte, diciamo anche: "Che mugnàgå!...". Già, ma cosa c'entra l'"albicocca", la pianta o il suo frutto, con la noiosità? Non sarà che "gnàgå" provenga invece dal verso del gatto quando si lamenta, dal suo noioso "gnào...gnao!..."? C'è qualcuno che vuol darci il suo parere?

R. M.